Ο Άρης τα έκανε όλα εκτός από το να πάρει την πρόκριση

Στα playoffs του Γιουρόπα Λιγκ δεν πέρασε η καλύτερη ομάδα στο ζευγάρι. Για την ακρίβεια, συνολικά στα δυο ματς ο Άρης ήταν αυτός που με τα δωράκια του χάρισε το εισιτήριο σε μια μέτρια νορβηγική ομάδα που ένας Άρης απλά να απέφευγε τα παιδικά λάθη, δεν υπήρχε περίπτωση να μην την κερδίσει και στα δυο παιχνίδια. Ο Άρης αρχίζει να μπουσουλάει και πάλι στην Ευρώπη, πήρε ένα σκληρό μάθημα, αλλά η νοοτροπία που επέδειξε χθες μόνο οφέλη μπορεί να του προσφέρει και ας μην συνεχίζει στον θεσμό.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Μετά το 3-0 της Nορβηγίας οι περισσότεροι τον είχαν ξεγραμμένο. Φίλοι και εχθροί, υποκειμενικοί και αντικειμενικοί. Υπήρχαν όμως 2-3 Γαλάτες μέσα στην ομάδα που αρνούνταν να το παραδεχθούν και εμφύσησαν αυτή την πίστη για την ανατροπή και στους υπόλοιπους. Πρώτος και καλύτερος ο Σάββας Παντελίδης που ανήγαγε από την περασμένη Πέμπτη της βαριάς ήττας, σε μια προσωπική υπόθεση την πρόκριση. Του ήταν δύσκολο να το χωνέψει, να υποκύψει. Πίστευε ότι ήταν μαγική εικόνα το αποτέλεσμα και φρόντισε να το περάσει και στην ομάδα του. Με μια επική ομιλία πριν από τον αγώνα, από αυτές που μόνο προπονητές που… νιώθουν που βρίσκονται, δύνανται να κάνουν αλλά και με την προετοιμασία του πλάνου εξόντωσης των νορβηγών. Ακόμη και εντολή στους παίκτες του να μην… προσπαθήσουν να παίξουν ποδόσφαιρο στο πρώτο τέταρτο τους έδωσε και δικαιώθηκε και σε αυτό αφού κατάφερε να ανοίξει τις γραμμές τους με μεγάλες μπάλες στην πλάτη. Το σημαντικό που κατάφερε ήταν να βγάλει από το μυαλό των παικτών του το 3-0. Κάθε κερδισμένη μονομαχία είναι και ένα βήμα προς το θαύμα ήταν η εντολή του και είδε 11 ορκισμένους καμικάζι στο χορτάρι να κάνουν 34 τελικές σε ευρωπαϊκό αγώνα και όμως να μένουν έξω.

Είδε τον Κόρχουτ να κάνει το καλύτερό του ματς με την φανέλα του Άρη, τον πιο υποτιμημένο αλλά απείρως πιο χρήσιμο από πολλούς άλλους, Ντιγκινί να δίνει πάλι τη λύση, τον Δεληζήση να κάνει μια κατάθεση ψυχής, τον Φετφατζίδη και παίρνει πάνω του… τα δυο πρώτα γκολ, τον Μαρτίνες να μπαίνει ως αλλαγή και να δίνει πράγματα. Άφησα τελευταίο τον Σάσα γιατί ο Βραζιλιάνος έχει… μπει ήδη στα παπούτσια του Σιώπη και εξελίσσεται από νωρίς σε λίρα εκατό.

Ο Έλληνας τεχνικός πέτυχε και κάτι ακόμη. Κράτησε την ομάδα ενωμένη μαζί με τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας, απορρόφησε τους κραδασμούς και έκανε να μην φανεί η κούραση από την ταλαιπωρία των ταξιδιών σε Κύπρο και Νορβηγία. Το καταλάβαινες βλέποντας τους πιο έτοιμους νορβηγούς να πέφτουν κάτω από κράμπες στην παράσταση και τον Άρη των μόλις τεσσάρων επίσημων αγώνων να συνεχίζει ακλόνητος. Ο Άρης είναι μια ομάδα που θέλει ηρεμία, δεν αντέχει την δίχως σοβαρό λόγο πίεση και δεν μπορεί εύκολα, ιστορικά, να διαχειριστεί κρίσεις και αυτό είναι κάτι που το έχουν καταλάβει γρήγορα οι δυο υπεύθυνοι του αγωνιστικού μαζί φυσικά με τους συνεργάτες τους στο τιμ και τον ιδιοκτήτη της ομάδας.

Αυτή η πίστη μεταλαμπαδεύτηκε και στον κόσμο. Χρόνια είχαμε να δούμε ένα γήπεδο ταγμένο ολοκληρωτικά στον κοινό στόχο, να στέλνει όλη του τη θετική ενέργεια και στο τέλος να αναγνωρίζει την προσπάθεια παρά την πίκρα του αποκλεισμού. Ο Άρης αποκλείστηκε… κερδισμένος και εφόσον αξιοποιήσει τη χθεσινή μαγική βραδιά τον περιμένει μια καλή χρονιά στις εγχώριες διοργανώσεις. Εφόσον καταφέρει να ολοκληρώσει και την απόκτηση του Μανσίνι, τώρα που σιγά-σιγά επιστρέφει και ο Γκάμα, ο Παντελίδης θα δει να αυξάνονται οι επιλογές του. Και ποιος ξέρει πολλά γίνονται τις τελευταίες μέρες των μεταγραφών…

Το club οφείλει πρώτα από όλα να πιστέψει στον εαυτό του. Με αυτή την νοοτροπία, δύσκολα θα περάσει αντίπαλος από το Κλεάνθης Βικελίδης γιατί μην ξεχνάμε, στο πρωτάθλημα ο Άρης δεν θα κυνηγά επικές ανατροπές όπως αυτή που παραλίγο να κάνει χθες, αλλά απλές νίκες.

Υ.Γ Και στα δυο εντός έδρας παιχνίδια στο Γιουρόπα Λιγκ ο Άρης είχε δυο κάκιστες διαιτησίες. Δεν ξέρω ποιων αμαρτίες πληρώνει αλλά είμαι βέβαιος ότι με εικόνα όπως η χθεσινή, σύντομα να κερδίσει και τον δικό τους σεβασμό…..